Oprichting

Buurtvereniging Sint Rochus is opgericht op 10 September 1946.

Doelstelling

Buurtvereniging Sint Rochus heeft als doel het behartigen van de belangen in de meeste ruime zin des woords, met name op het gebied van ontspanning, recreatie en sport, alsmede het bevorderen van een geest van vriendschap onder alle leden.

Sint Rochus

Buurtvereniging Sint Rochus ontleed haar naam aan de Heilige Rochus, voor wie een kapel was gebouwd aan de Budschopzijde van de brug 15.

Rochus werd geboren te Montpellier. Hij was de enige zoon van Joannes en Libera, die hij verloor toen hij 20 oud was. Zodra hij kon, gaf hij zijn geërfde vermogen aan de armen en vertrok in 1317 te voet naar Rome. Onderweg verpleegde hij zieken, bij voorkeur pestlijders, en verwierf spoedig naam, omdat hij sommigen genas door het kruisteken over hen te maken. Op de terugreis werd hij te Piacenza zelf door de pest aangetast. In de iconografie wordt hij daarom vaak met een open been afgebeeld. Hij trok zich terug in een bos en werd daar door een engel genezen.

Bij zijn terugkeer in Montpellier werd hij op bevel van zijn oom als spion gevangengenomen. Hij verbleef vijf jaar lang, tot aan zijn dood, in de gevangenis. Toen hij stierf verscheen er een engel in glanzend licht die verkondigde dat allen die Rochus aanriepen tegen de pest, genezen zouden worden. Dit verhaal ging onmiddellijk rond in Montpellier. Zijn oom liet zijn lichaam met veel eerbied wegnemen en liet vele lijkdiensten opdragen als schuldbekentenis. (bron: Wikepedia)

Rochuskapel

De St. Rochuskapel werd gesticht in 1644, toen Nederweert geteisterd werd door een pestepidemie. Vandaar ook de toewijding aan St. Rochus, die aanbeden werd tegen besmettelijke ziekten. Het was méér dan een kapel en eigenlijk een mini-kerk, waar ook de mis werd opgedragen en waar bedevaartgangers van heinde en verre naar toe kwamen. Toen Weert en Nederweert in 1857 geteisterd werden door een van de laatste cholera-epidemieën die wij hier gekend hebben, stonden buiten bij de kapel honderden mensen luidkeels en hartverscheurend te bidden. Net als overigens bij de Spaanse Griep in 1918, die ook in Nederweert veel slachtoffers eiste.

In 1894 werd de oude kapel afgebroken en vervangen door het exemplaar op de foto. Bij het door het Nederlandse leger opblazen van de brug Aan Vijftien in mei 1940, liep de kapel zware schade op en werden de misdiensten verplaatst naar de St. Lambertuskerk. Daarmee verloor zij allengs haar functie en was het begin van het einde langzaam ingezet. Door het voortvarende gemeentebestuur uit de jaren vijftig werd de sloophamer vrij losjes gehanteerd. De meeste Nederweerter kapellen werden in korte tijd afgebroken en aan dat lot ontkwam ook de St. Rochuskapel niet. In 1958 verdween zij uit het straatbeeld. (bron: Alfons Bruekers, Stichting Geschiedschrijving Nederweert)